A Limia News | Suiza https://xinzodelimia.com Noticias de Xinzo de Limia e da comarca da Limia. Falamos sobre Xinzo, o Entroido, a Festa do Esquecemento e calquera outra noticia de interés. Sun, 20 Jul 2025 03:00:00 +0000 es hourly 1 https://wordpress.org/?v=6.8.3 https://xinzodelimia.com/wp-content/uploads/2024/03/cropped-ic_launcher-playstore-150x150.png A Limia News | Suiza https://xinzodelimia.com 32 32 Chequeo a la venta ambulante en Ourense: «O de aquí xa non é feira, isto é un mercadillo» https://www.lavozdegalicia.es/noticia/ourense/o-carballino/2025/07/19/xa-non-e-feira-isto-e-mercadillo/0003_202507O19C2991.htm Sun, 20 Jul 2025 03:00:00 +0000 https://xinzodelimia.com/la-voz-de-galicia/chequeo-a-la-venta-ambulante-en-ourense-o-de-aqui-xa-non-e-feira-isto-e-un-mercadillo/ Mientras O Carballiño se mantiene y Barbadás recupera la cita mensual, los comerciantes aseguran que el negocio se resiente en la capital ourensana]]>

As feiras resisten na provincia de Ourense, pero non na capital

Mentres O Carballiño mantén a súa feira e Barbadás recupera a cita mensual, os comerciantes de Ourense aseguran que o negocio se resente.

As feiras son eventos periódicos importantes na provincia, cunha longa tradición ligada á identidade galega rural. Celebradas habitualmente unha vez ao mes, ou cada quince días, ofrecen produtos variados e gastronomía tradicional, especialmente polbo á feira.

En O Carballiño, a feira segue sendo un evento destacado, atraendo visitantes e destacando a importancia do polbo. Barbadás recuperou a súa feira, que está gañando popularidade. Porén, na cidade de Ourense, os comerciantes notan un descenso na afluencia de público ás feiras, en comparación con outras localidades como Xinzo de Limia ou Verín.

A pesar dos cambios e a competencia da compra online, as feiras seguen sendo un punto de encontro e unha fonte de ingresos para moitos comerciantes.

]]>
«Pusimos Pontevedra y nuestra rica cultura en muchos mapas de Europa» https://www.lavozdegalicia.es/noticia/pontevedra/2024/12/26/pusimos-pontevedra-rica-cultura-mapas-europa/00031735200613368120995.htm Thu, 26 Dec 2024 08:48:00 +0000 https://xinzodelimia.com/la-voz-de-galicia/pusimos-pontevedra-y-nuestra-rica-cultura-en-muchos-mapas-de-europa/ La Agrupación Folklórica Celme conmemora este sábado su cuarenta aniversario]]> A Agrupación Folklórica Celme celebra o seu cuadraxésimo aniversario

26 dic 2024. Actualizado ás 09:48 h.

No ano 1984, Malores Domínguez, Ana Alcántara e Quique Domínguez comezaron a impartir clases de baile tradicional para nenos e nenas de ata 15 anos. Non sería ata o ano seguinte, en maio e coincidindo co Día da Muiñeira, que a Agrupación Folklórica Celme actuou por primeira vez. O «entusiasmo e a dedicación de todos os seus alumnos» foi o que os motivou a dar o paso para que Celme fose unha realidade.

Catro décadas despois, este sábado, a partir das 20 horas, celebrará o seu cuadraxésimo aniversario cunha gala no auditorio da Afundación de Pontevedra.

Os seus impulsores lembran os seus inicios percorrendo «a maioría dos pobos da provincia de Pontevedra coa súa música e o seu baile, en algúns casos, da man da Obra Social da Caixanova». Xa en 1987 participaron no seu primeiro Festival Internacional en Asturias, o que lles permitiu coñecer «a agrupacións de diferentes lugares de España e do mundo».

Isto determinou que Celme, finalmente, comezase a ter presenza en «diferentes festivais nacionais e internacionais por quince países de Europa, toda España, excepto as Illas Canarias», ou que participase no Día de Galicia en Los Ángeles ou, máis recentemente, no Mundial de Fútbol de Qatar, sen esquecer, as Festas da Peregrina ou citas diversas por boa parte de Galicia. «O nome de Pontevedra e a nosa cultura galega percorreron moitos lugares», sostén o seu presidente, Quique Domínguez, quen garda o recordo «dun galego cando fomos bailar invitados pola Casa de Galicia a un teatro de París con ollos cheos de bágoas que me dicía: ‘Hoxe trouxestes Galicia a París. Todos lembramos, co voso espectáculo, o sabor da nosa terra'».

Domínguez tamén puido comprobar, nestes anos, que «en moitos lugares descoñecían a riqueza da nosa cultura, relacionaban algo de España co flamenco, pero a muiñeira, as xotas galegas, os pasodobles… chamaban a atención. Puxemos Pontevedra e a nosa rica cultura en moitos mapas de Europa», engade. Destaca as dúas participacións no Festival Intercéltico de Lorient, as tres no Festival Folklórico Internacional de Edimburgo, outras tantas no Festival Intercéltico de Avilés, o primeiro premio en 1999 nas Xornadas de Folklore Galego celebradas no Teatro García Barbón de Vigo, pero tamén «o paso por pobos e lugares, a participación en festivais internacionais por Francia, Italia, Portugal, Bélxica, Países Baixos, Alemaña, Polonia, Ucraína, Hungría, Grecia, Suíza…».

Neste punto, o presidente de Celme non dubida en sinalar outro dos aspectos polos que se recoñeceu a Celme: os seus traxes. «Asesorados polos artesáns Maruxa e Antero Rodríguez, de Ourense, onde os coñecemos nunha exposición de traxes tradicionais no Museo de Pontevedra en 1985. Namorounos o seu traballo, por saber distinguir de onde era un traxe ou de onde era outro, así que decidimos mostrar os nosos espectáculos con traxes de diferentes comarcas de Galicia».

Deste modo, a agrupación folklórica pontevedresa dispón na actualidade de trinta traxes de diferentes lugares e comarcas das catro provincias galegas, entre os que destacan procedentes da Coruña, «o Traxe de Muros, da Maía, de Santiago de Compostela, de home e de muller, e de As Mariñas», mentres que de Pontevedra fai o propio con «o Traxe do Val do Miño, o de O Val do Lérez e o de Pías». Tamén destaca «o Traxe de Lugo, o de A Terra Chá e o de Val Douro», así como o «Traxe de Ourense, de Pazos de Arenteiro, de Xinzo de Limia, de Negrelle e o da Procesión de Xuvencos».

Ao longo destes corenta anos, Quique Domínguez insiste en que «moitos mozos de Pontevedra e os seus arredores pasaron pola Agrupación Folklórica Celme», moitos dos cales participarán na gala deste sábado. Así, contarase coa presenza das escolas actuais de música e baile, pero tamén con moitos excomponentes que, xunto coa actual agrupación, mostrarán «un espectáculo variado cheo de tradición, e todo iso acompañados polo Grupo de Danzas de San Pedro de Gaíllos, de Segovia».

Neste punto, Domínguez confesa que «Celme non podía imaxinar nos seus inicios todo o que ocorreu nestes corenta anos», polo que a súa intención é homenaxear «a todos aqueles que pasaron por esta asociación durante estes anos», pero tamén «a aqueles que creceron viaxando por moitos lugares do mundo comunicando as tradicións galegas, e que mellor que Pontevedra, a súa cidade, que a viu nacer e crecer, sexa o espazo para disfrutalo o sábado».

As entradas pódense adquirir en Ataquilla.com desde dez euros máis comisión.

]]>
Emigrantes en Suiza de varios cantones y procedencias se alían para «curar a morriña» https://www.lavozdegalicia.es/noticia/carballo/2023/12/18/emigrantes-suiza-varios-cantones-procedencias-alian-curar-morrina/0003_202312C18C3992.htm Mon, 18 Dec 2023 04:00:00 +0000 https://xinzodelimia.com/la-voz-de-galicia/emigrantes-en-suiza-de-varios-cantones-y-procedencias-se-alian-para-curar-a-morrina/ Los encuentros serán itinerantes todo el país]]> X. ABELENDA

Los encuentros serán itinerantes todo el país
18 dic 2023 . Actualizado a las 05:00 h.

Que los emigrantes gallegos en Suiza se reúnan para charlar, tomar algo, comer o practicar actividades es tan viejo como la propia emigración de Galicia, ya desde el arranque de los años 60. Los centros

Contenido exclusivo para suscriptores

Continúa leyendo con tu suscripción WEB + APP
Mensual 6,95 €/mes Sin descuento

Anual 69€/año Ahorra 2 meses

¿Ya eres suscriptor? Inicia sesión

]]>
Aida y Bruno, la amistad de verano que superó 2.000 kilómetros y acabó en amor: «Queremos que nuestro hijo viva veranos como ese que nos conocimos en Xinzo de Limia» https://www.lavozdegalicia.es/noticia/yes/2023/08/26/ojala-hijo-viva-veranos-conocimos/0003_202308SY26P6992.htm Sun, 27 Aug 2023 03:00:00 +0000 https://xinzodelimia.com/la-voz-de-galicia/aida-y-bruno-la-amistad-de-verano-que-supero-2-000-kilometros-y-acabo-en-amor-queremos-que-nuestro-hijo-viva-veranos-como-ese-que-nos-conocimos-en-xinzo-de-limia/ Se cruzaron por la calle un día de verano, fueron amigos y confidentes por carta durante diez años, y un entroido en Xinzo les unió. Si la distancia es el olvido, ellos no conciben esa razón...]]> Aida, Bruno y su pequeño Leo, este verano en Galicia.

Se cruzaron por la calle un día de verano, fueron amigos y confidentes por carta durante diez años, y un entroido en Xinzo les unió. Si la distancia es el olvido, ellos no conciben esa razón…
27 ago 2023 . Actualizado a las 05:00 h.

Dicen que la distancia es el olvido, pero ellos no le dan al dicho la razón. Las suyas fueron unas olimpiadas del amor o El verano que me enamoré… en Xinzo de Limia en varias temporadas que se hicieron esperar. Un verano eterno, de esos que solo suceden la infancia y la adolescencia, fue el escenario de su primer encuentro. Bruno y Aida, los dos de raíces gallegas, se vieron en Xinzo por primera vez, intercambiaron dos palabras y pasaron de largo. Él tenía 16 años, recuerdan, y ella dos menos. Galicia urdió el hechizo; este recuncho fue el centro, el punto de encuentro de la educadora social y el administrador de recursos humanos que superaron una distancia de años y dos mil kilómetros para mantener la llama de la amistad que les unió cerca de allí donde se acaba el mar.

«De Xinzo son su familia y la mía. Son las dos de aldeas de la zona. Bruno nació ahí y yo en Barcelona, porque mis padres habían emigrado ya cuando nací yo», comienza a relatar Aida. A los 8 años, él se mudó a Tenerife con la familia, pero no dejó atrás el mundo encantado de su infancia y del despertar secreto de su primer amor. «Galicia es el territorio de los recuerdos de nuestra infancia, de la naturaleza, de las primeras fiestas, de vivir cien por cien la cultura gallega, que en realidad vivimos estemos donde estemos», asegura la pareja.
Aida iba por la calle con una amiga, a comer un helado, y Bruno por el mismo sitio con un amigo. «En aquella época era todo cara a cara. Nos pararon y nos dijeron si queríamos salir el fin de semana con ellos, que tenían una fiesta, si queríamos ir a tomar algo… Típica táctica de ligoteo. Yo siempre le digo que iban parando a todas las chicas que veían por el camino», se ríe Aida. Aquella primera invitación quedó, digamos, «en visto». «Obviamente, no fui a esa fiesta, pero sí surgió una amistad», concede ella. Quizá no algo más que eso porque ninguno se veía, de lleno en la adolescencia, preparado para la maratón de una relación a distancia, nada menos que a los 2.400 kilómetros que separan Barcelona de la isla de Tenerife.

Los veranos en Xinzo recortaron las distancias de los sentimientos y los años. La amistad fue un río de cartas en las que se escribían «muchas cosas». Después llegó el Messenger y recortó tiempos de espera. «Nos contábamos cosas del instituto. Nos contábamos un poco todo, cómo nos iba la vida, nuestros secretos, nuestras ilusiones y también nuestras ganas de vernos…», comenta Aida.
En el curso de su amistad por carta fueron teniendo algunas relaciones con otras personas. Confiaban él uno en el otro también como confidentes para esos amores. Las circunstancias hicieron que apenas llegaran a coincidir en persona durante el transcurso de una década. «Y hacia el 2016 nos encontramos en unos carnavales en Xinzo y surgió algo más», revelan. Pero la chispa duró lo que la fiesta del entroido, unos días… hasta que la del año siguiente se empezó a preparar. Bruno vivía entonces en Suiza, adonde se había mudado con su familia por una oportunidad laboral, y Aida había vuelto a vivir y trabajar en su Barcelona tras estudiar la carrera en Ourense.

La morriña, un motor
«La posible relación con Bruno, por la distancia, no me tiraba a ir hacia adelante. Pero pasó ese momento, llegó el 2017, volvimos a hablar y entonces me decidí a ir a Suiza un fin de semana a verlo y ver qué pasaba…», comparte ella. «A partir de ahí, se podría decir que no nos separamos, pero sí nos separamos, porque había una distancia entre Suiza y Barcelona…», y una parte de la relación debió desarrollarse así hasta que consiguieron juntar sus proyectos de vida. Y se instalaron en Barcelona los dos. Y no hubo vuelta atrás.
En el 2018, Bruno se fue ya a vivir a Barcelona. «Fue raro que durante años no coincidiéramos más en los veranos de Xinzo. Nosotros siempre decíamos que más bien hacíamos por no coincidir, porque sabíamos que, de alguna manera, no habíamos podido tener una relación, pero quedaba esa asignatura pendiente. Vernos podía ser incluso como una falta de respeto a las relaciones que teníamos, porque sabíamos que, aunque lo nuestro era una amistad, había de fondo algo más…».

Superada la década de amistad no presencial, la oportunidad de lanzarse fue definitiva. Y se vieron planeando vivir juntos, hacer los dos un hogar. «Adoptamos, como decimos nosotros, a nuestro primer hijo, que es nuestro perrito». El deseo de ser padres no quedó satisfecho del todo y entonces llegó Leo. El bebé de Aida y Bruno, fruto de aquella amistad de verano que fue la semillita de su idilio, tiene este agosto ocho meses. Leo nació a finales del 2022 y ya conoció la terriña de la que sus papás se enamoraron. En mayo, antes que de la pareja agotase los permisos de paternidad y maternidad, viajaron a Galicia los tres. «Vinimos en mayo, sabiendo que en verano volveríamos dos semanitas más, como hemos hecho». Era importante para los dos que su hijo no tardara en conocer este pedazo de tierra que alentó su historia.

Amores de verano que resistieron inviernos: «Conocí a Antonio con 13 años un verano en el pueblo, y llevamos 28 casados»
PAULA MAHÍA

«Somos siempre abanderados de Galicia. Muy de proclamar la tierra como destino de vacaciones, como cultura, como lugar al que siempre es un acierto ir y volver. Para nosotros, no es solo un destino maravilloso por sus paisajes, su comida, sus tradiciones… Galicia es lo que nos mueve. Por más que la mayor parte de nuestra vida hayamos estados lejos, siempre estamos pensando en volver. Nuestra visión es subjetiva, claro. En nuestra casa se habla el gallego, lo hablan nuestros papás, los abuelos… Nuestras tradiciones culinarias son gallegas y el tipo de personalidad que tenemos y la forma de expresarnos también es de ahí», asegura Aida. Y esta es una declaración de amor que apunta a relevo generacional.

Aida y Bruno sueñan (y hacen por convertir ese sueño en realidad) con que su hijo muerda la experiencia de los veranos años atrás les hicieron conocerse. «Esa conexión con la naturaleza, ese ritmo calmado que te hace disfrutar de las pequeñas cosas… Galicia es especial, es nuestro hogar».
Hay amores de verano que pueden caldear todos los inviernos. ¿Entonces, la distancia no es el olvido, sino recuerdo? «La distancia es una prueba de fuego, pero sirve de motivación. El objetivo es que no haya esa distancia. Hay que dar pasos en el proyecto de vida de cada uno para que siga la relación. Nosotros no recordamos la distancia como una etapa complicada en la relación. Teníamos la suerte de ir viéndonos periódicamente, y es una etapa que es bonita, que tiene su magia, ese poder echar de menos y reencontrarte tantas veces con alguien que quieres, porque no entras en la rutina de la convivencia diaria… Los dos hemos crecido echando de menos, e intentando verlo como algo bonito, en vez de triste», concluye Aida.

Una amistad de verano puede acabar siendo el principio de una gran historia de amor.

Archivado en: Suiza Tenerife Xinzo de Limia Maratón Ourense ciudad

]]>