Café con… Olaya Barreiros Pérez

Este «café con…» ten un significado especial por dúas razóns. Primeiro, porque a miña entrevistada é Olaya Barreiros Pérez, unha moza de 34 anos que, desde o primeiro de xaneiro, é a miña médica de cabeceira. Xunto coa súa compañeira Lorena Pérez, asumiu o traspaso da clínica CEMEX tras a xubilación do coñecido médico de Xinzo, Augusto López («Tito»). A segunda razón é a propia Olaya.

Quen sexa atendido por Olaya xa sente mellor ao 50%, xa que a súa amabilidade e sorriso son unha excelente medicina preventiva. A súa faciana é sempre luminosa e alegre.

Agora, imos coñecer un pouco máis sobre Olaya, cunha traxectoria vital e profesional moi interesante. O primeiro que chama a atención é o seu acento e a súa idade: 34 anos.

Eu: Cóntame un pouco máis sobre ti, ¿eres de…?

Olaya: Son de Piñeira de Arcos, un pobo veciño, pero nacín en Suíza, na parte francesa, neta de emigrantes. A miña avoa emigrou en 1962 a Suíza e a miña nai seguiuna. Eu xa nacín alí, de pais españois, e críeme alí, estudei alí, na escola e no bacharelato ata a universidade, e fixen a especialidade médica en Suíza. E nada, en xuño de 2023, decidín ser eu tamén emigrante, pero neste caso para volver á terra que considero a miña e acompañando ao meu noivo, que hoxe xa é meu marido, trasladámonos a Arcos. E desde ese momento vivimos na aldea.

Eu: ¿Por que decides «emigrar» a Xinzo? ¿Que foi o que che atraeu?

Olaya: Bueno, porque a miña familia é de aquí. Eu viña todos os veráns, o típico, de vacacións a Arcos, e sempre foi un lugar de encontro coa familia, cos primos, cos amigos de verán. E nada, foi evidente dicirme, pois se teño que emigrar a algún sitio de España, que mellor que facelo onde vive a miña familia, de onde veño e onde teño as miñas raíces.

Eu: Agora me dixeches, «se teño que emigrar a algún sitio de España»… ¿Por que te chamas emigrante?

Olaya: Porque a xente de aquí sempre di: «Es que ti naciches en Suíza, polo tanto eres suíza». Entón xa imos mentalizados de que somos máis suízos ou máis do país onde nacimos que de aquí. Ao fin e ao cabo, eu no fondo síntome española, cen por cen.

Eu: Pero, con todo, síntesche emigrante.

Olaya: Por un lado si, porque aínda que sexa de aquí, sempre vivín en Suíza. Aquí era o típico das vacacións, de momentos puntuais. Cheguei aquí sen coñecer o lío administrativo, todo o que hai que facer aquí para inscribirse. Sen maiores coñecementos.

Eu: ¿Que especialidade tes?

Olaya: Teño a de medicina interna e máis orientada a xeriatría. Traballei en hospital en planta de medicina interna, pero sobre todo en xerontoloxía aguda, rehabilitación e en xerátrico.

Eu: ¿E por que querías irte de Suíza se estabas ben alí? Porque entendo que alí estabas ben.

Olaya: A ver, si está ben para traballar, pero para ter familia, para calidade de vida, mellor aquí.

Eu: A todos nos contan que en Europa todo son facilidades para a maternidade e agora ti dices que para ter familia, mellor aquí. Explícate…

Olaya: Alí é entrar a traballar pola mañá, saír pola tarde e cando saes xa non está nada aberto ou quédache unha hora coas tendas abertas, e durante a semana xa é un ritmo de casa, traballo, casa. Non hai ese ambiente de saír do traballo a tomar un café. Esa axuda que se pode atopar nos pobos… se ti traballas e non tes gardería, pois, poden quedar co neno, cousas así. A xente é moi independente, moi independente.

Eu: ¿E o fin de semana? ¿Como é un fin de semana nunha cidade de Suíza?

Olaya: Pois, o típico, facer as cousas de casa, facer a compra, a mellor o sábado pola noite ir tomar unha cervexa con amigos e o domingo pois xa prepararse para a semana que vén.

…(A entrevista continúa cunha estrutura similar, respondendo a máis preguntas sobre a súa mudanza, a clínica, as diferenzas entre a sanidade pública suíza e a privada galega, e a súa formación médica.)…

A charla foi máis ampla, pero penso que xa coñecemos a unha nova veciña da Limia que decidiu facer o camiño contrario á maioría dos xoves que, sen ter sitio para traballar na terra, deciden viaxar a outros lugares. E tamén nos enteramos de que os problemas, neste caso na medicina, os do relevo xeracional, son os mesmos que en Europa.

Fonte: www.dendealimia.com